'Ik ben beeldend kunstenaar. Al ruim 30 jaar. Ik heb ook gewerkt bij een uitgeverij, het Spectrum, in de jaren 70 aan een encyclopedie. Ik werkte bij de redactie. Ik wil blijven werken tot ik 100 jaar ben als dat lukt. Indertijd heb ik wel gebruikgemaakt van de BKR-regeling, maar die is er allang niet meer. Die is in de jaren 80 verdwenen. Nu ontvang ik een volledige AOW-uitkering

Ik woon in een maisonnette. Het is een 3 kamerwoning. Deze omgeving is fijn, en het is dicht bij de stad, het huis is fijn. Ik heb een wat lawaaiige beneden buurvrouw. Dat is wat minder

Het zou kunnen gebeuren dat ik de trap niet meer op kan. Wat veel oudere mensen hebben. In dat geval moet er iets gebeuren. Het is geen huis waar je een traplift kan plaatsen. Het zou dan goed zijn als, in mijn geval, Vestia daar rekening mee houdt en als je niet langer in de bovenwoning kan wonen dat je dan makkelijk kan ruilen met een benedenwoning, zonder een hele lange procedure. Zodat je toch in je eigen omgeving kan blijven wonen. Dat is belangrijk voor mensen die alleen wonen. Contact behouden met je naaste buren. Dat is een advies aan de woningcorporaties.'

Wanneer is een dag voor u een mooie dag?

'Als ik tevreden en gelukkig ben. Als ik van dingen heb kunnen genieten. Dat kan heel veel zijn. Als ik lekker aan het werk ben. Als het goed lukt. Ik hou van  wandelen en ik roei ook nog. Tevreden en genieten zijn de sleutelwoorden.'

Wanneer bent u trots op uzelf? 

'Ik ben niet zo’n trots type. Ik ben meer tevreden over me zelf. Ik ben niet trots maar als het goed gaat ben ik tevreden. Ook bij een tentoonstelling als het mooi is en het goed hangt zoals ik dat wil, dan ben ik tevreden. Ik ben geen trots mens.'

Kunt u altijd overal naartoe waar u heen wilt?

'Ja. Ik ben helemaal gezond en vitaal, heb geen beperkingen. Het enige wat ik gebruik zijn oogdruppels. De financien en de administratie doe ik zelf. Klusjes meestal ook, en als het te ingewikkeld wordt doe ik een beroep op ‘student aan huis’, die hebben wel eens geholpen bij de pc.'

Weet u hoe u zorg of hulp kunt regelen?

'Op dit moment weet ik dat niet, maar ik ben mondig genoeg om dit uit te zoeken en dat dan te regelen als het nodig is.'

Mocht u zorgafhankelijk worden, hoe zou u dan graag leven?

'Nog op mijn eigen plek, met behoud van zelfstandigheid. Ik ben een soort kluizenaar die van gezelligheid houdt. In een soort commune leven, waarin je veel deelt en veel mel elkaar doet, zonder professionals. Dat lijkt me ook heel prima. Ik doe wat voor jou en jij doet weer wat voor mij terug. Het eigen appartement het mag ook best kleiner zijn. Alleen wonen en een slaapplek.

Mensen in een collectief kunnen een beroep op elkaar doen als het van tijdelijk aard is. Als het om chronische zorg gaat, dus als het voor altijd is, dan ligt dat anders.'

Onder welke voorwaarden zou u thuis willen blijven wonen? Wat zou u hierbij kunnen helpen?

'De grens schuift steeds verder op. Als het slechter gaat, zie je steeds meer plusjes. De trap is zo'n duidelijk moment. Het zijn zelfs 2 trappen. Zo lang het gaat, gaat het. Als ik de trap niet meer op kan dan kan ik hier niet meer blijven wonen. Trap op gaat nog wel maar trap af is moeilijker. Dat was ook zo toen ik aan mijn enkel was geopereerd. Je moet het blijven oefenen. Als de trap echt niet meer kan dan moet je toch richting verzorging gaan. Appartementen zijn duur en dat zijn altijd koopwoningen. Beneden is alles ook gelijkvloers en heb ik 2 kamers. Beneden wonen, daar zou ik voor tekenen. Er is een toilet op deze verdieping. ‘s Nachts moet ik dus ook naar beneden. Het is niet ouderdom-proof hier. Een bed hier neerzetten is geen optie, want dan staan er 2 kamers boven leeg, waar je niets mee doet en een douche waar je niet meer bij kan komen. Je moet blijven oefenen. Mijn moeder kon na een halfjaar in een flat al geen trappen meer lopen.'

Heeft u dromen of plannen voor de toekomst? Wat hebt u nodig om deze te realiseren?

'Een complex met meerdere mensen die daar wonen lijkt me wel fijn. Maar dan gelijkgestemden ook qua gezondheid. En niet helemaal hulpbehoevend. Ik ken iedereen hier op het rijtje. Een gezellig praatje maak je al gauw. Het is geen vriendenkring. Boodschappen worden wel voor elkaar gedaan en de krant deel je met anderen.'

Zijn er zaken waar u zich zorgen over maakt voor de toekomst, voor je zelf en voor leeftijdsgenoten?

'Ik maak me meer zorgen mondiaal. Over vluchtelingen, IS, en het toenemende geweld.'

Als er iets was wat u kon veranderen in Nederland met betrekking tot de zorg voor ouderen, wat zou dat dan zijn? 

'Er zijn te veel mensen die alleen naar hun eigen belangen kijken, en die met een partij als 50+ in zee gaan. Zo’n partij met een bekrompen uitgangspunt. Inhaken op mensen die ontevreden zijn. Of Wilders-achtige partijen. Daar heb ik meer zorgen over dan voor mezelf. Als het toch over mezelf gaat dan in mijn geval dat ik niet meer zou kunnen zien.

Ik geloof niet zo over die verhalen van de grijze plaag. We zijn zo verschillend en ik zie het niet als één specifieke groep. Deze mensen werken niet meer in het arbeidsproces, maar doen vrijwilligerswerk. Je hebt gelukkig veel vitale ouderen.

De overheid zegt: zolang mogelijk thuis blijven met inzet van buren, familie en vrienden. Dat moet niet verplichtend worden. Stel de buurman krijgt geen indicatie voor hulp, kunnen de buren dan helpen? Ik wil best helpen, maar hem helpen met naar de wc gaan is een stap te ver. Zou je een beroep op de buren willen doen met 2 gebroken armen? Als het niet anders kan dan doe ik een beroep op de buren maar ook hier is een wc-gang een stap te ver.

Tijdelijke opvang in de Bieslandhof zou dan goed zijn. Het is slecht dat er zoveel bejaardenhuizen gaan sluiten. Ik staat niet onsympathiek tegenover collectief samenwonen, maar dat moet wel in balans zijn met de andere bewoners.

Ik heb zelf geen moeite met eenzaamheid. Het kan toch een prima dag zijn ook als je niemand ziet op een dag. Een goed boek is ook fijn. Ik kan goed alleen zijn. Alleen zijn is geen angstvisioen. Ik was lang geleden, toen ik 40 jaar was, ernstig ziek. Kon ook de huisarts niet bellen, woog nog maar 37 kilo en kon eigenlijk niets meer. Voelde me toen heel tevreden met uit het raam kijken. Later ging iemand wel boodschappen doen. 

Iedereen is verschillend en daar zul je rekening mee moeten houden.

Nog een laatste opmerking: ik vind het erg belangrijk dat er een goed geregelde mogelijkheid voor euthanasie komt, het liefst via de huisarts. Tot het laatst controle en zeggenschap over je eigen leven houden, en dat op een waardige manier af kunnen sluiten. Iemand die ik kende is een paar jaar terug voor de trein gesprongen, omdat ze helemaal gek werd van het lawaai in haar hoofd, alsof er een vrachtwagen langsreed. Dat is verschrikkelijk en mensonwaardig, en bovendien ook een ramp voor de treinmachinist die dit moest meemaken.
'