'Ik ben betonwarenfabrikant geweest en woon met mijn vrouw al 45 jaar samen. We hebben twee dochters. Naast een AOW hebben wij een pensioen dat duidelijk meer dan 500 euro in de maand bedraagt.

Een mooie dag is voor mij wanneer ik fossielen vind op de Kaloot bij Borsele en een mooie dag is voor mij ook wanneer ik met mijn kinderen en kleinkinderen op pad ga en op dagen dat ik met mijn vrouw naar kunst kan kijken. Ik ben trots op mezelf  wanneer ik mijn ideeën kan ventileren, over de zorg bijvoorbeeld, en andere maatschappelijke zaken.

Ik ben heel  blij waar ik woon in een vrije woning op de mooiste plek in het prachtige Bergen. In de toekomst denk ik dat wij toch kleiner moeten gaan wonen, het huis is te groot. Ik kan overal naar toe waar ik heen wil.

Thuis heb ik geen persoonlijke zorg nodig, medicijnen neem ik – al 60 jaar diabeet - zelf in. We doen de boodschappen, het huishoudelijke werk en koken zelf, gaan zoveel mogelijk met het openbaar vervoer.  Een betaalde hulp doet 1 keer in de week  op vrijdag het huis. De klusjes doen we ook zelf. Voor de financiën hebben we een accountant.

De kinderen helpen in de tuin. Je moet je zorg zelf goed regelen. Geld speelt in ons geval minder een rol maar zou op zich geen rol moeten spelen bij noodzakelijke hulp voor een ieder.

Mocht ik zorgafhankelijk worden door verlies van mijn partner of wanneer we samen zorgafhankelijk zouden worden dan moet ik, moeten wij, zeker kleiner gaan wonen. Kinderen springen bij, maar hebben hun eigen leven. Ik zou voor geen geld in een zorgcollectief van lotgenoten c.q. generatiegenoten willen leven. In uiterste noodzaak, in laatste instantie, in een aanleunwoning bij een bejaardenhuis. 

Voorkeur geniet het zolang mogelijk zelfstandig je leven te kunnen leiden zolang je kinderen niet in paniek naar pappa hoeven te rijden wanneer hij weer eens gestrekt ligt. Graag zou ik nog met de Trans Siberrië Express een reis maken. Mijn huidige constitutie als gevolg van 60-jaar diabeet zijn, houdt dit momenteel tegen maar hoop doet leven.

Ik maak me zorgen over de toekomst van ons zorgstelsel. Naar mijn opvatting dient de zorg vrij te blijven van de marktwerking. De zorg dient primair een taak van de overheid te zijn en mag niet uit handen worden gegeven aan marktwerking. Marktwerking is goed voor auto,s en beton maar past niet in het sociale domein van de zorg. Een eerste stap daartoe zou het plan van de SP kunnen zijn: Op naar een Nationaal Zorg Fonds zonder eigen risico. Zorg moet toegankelijk zijn voor iedereen, ongeacht inkomen. De Partij van de Arbeid zou zich hier achter moeten scharen. Het nationaliseren van de zorg zou een vervolgstap kunnen zijn. Ziek zijn is immers geen keuze.'