'Leo (pseudoniem) is m’n eerste kind. Hij is nu 18 jaar. Het is een rustige jongen, maar hij wordt wel snel geprikkeld als hij zich moet concentreren en is dan afgeleid. Het ging in de kleutergroep wel goed, tot er een nieuwe juf kwam. Dat werd huilen en we dachten aan zoiets als verlatingsangst. Het ging steeds moeizamer en op een gegeven moment is in groep drie ondersteuning voor hem aangevraagd, ook omdat er een leerprobleem was.

Dat werd dus observeren en testen. Bij het Erasmus MC dachten ze dat het ADHD was. Begin groep 5 is hij naar het speciaal basisonderwijs (sbo) gegaan. Zo vanaf z’n vijftiende jaar werd het wel een zorg. In Gouda bij “De Banjaard” hebben ze de diagnose PDD-NOS gesteld.

Hij had het eigenlijk nooit naar z’n zin. We zijn op het ZMLK wezen kijken omdat de sbo vond dat dat voor Leo het beste was, maar zowel ik als Leo als z’n vader was het daar absoluut niet mee eens. Ons gevoel was juist. Op de praktijkschool, het ProNovaCollege, zit hij goed op z’n plek. Hij zit nu in een uitstroomklas en haalde het certificaat voor vorkheftruckchauffeur. Dat zou iets voor hem kunnen zijn, maar dan zou hij nu toch iedere week die vaardigheid moeten bijhouden.

Bij de Sociale Werkplaats voelde Leo zich niet fijn, ook al vond hij de mensen aardig. Hij wil het liefst in de gewone maatschappij werken, maar dat is lastig in verband met z’n kunnen en tempo.

Vanuit ProNova heeft hij stage gelopen dat ging een keer matig en een keer prima. Hij had een goede klik met z’n mentor. Bij één stage voelde hij zich niet thuis. Z’n tempo ligt lager en soms ziet hij het gewoon niet. Hij is ook langer op school gebleven om wat sterker met andere mensen te leren omgaan.

Hij heeft ook nog stage gelopen bij een glazenwasser, maar hij kreeg het ‘snijden’, zo noemen ze een bepaalde techniek van zemen, niet onder de knie, helaas.

Nu loopt hij stage bij een zwembad, afgelopen dinsdag is hij begonnen. Hij is er net, dus het blijft nu nog bij wat kijken en wat schoonmaken. Je moet in dat werk natuurlijk met heel verschillende mensen omgaan. Hij is enthousiast want hij heeft alle zwemdiploma’s.

Hij heeft een soort job coach gehad, een mevrouw van de gemeente Schiedam. Dat ging allemaal snel, snel, snel en vervolgens hebben we er nooit meer wat van gehoord.

Mijn zoon haalt oude kranten op voor de wijk en heeft daar plezier in. Hij zou best bij IRADO of ONS dat werk kunnen doen, maar daar is moeilijk tussen te komen. Ik heb er een kennis zitten, dus wie weet lukt dat.

Soms is het frustrerend. Ik heb buren die het goed hebben, hun zoon is slim maar hij zit aan de wiet, is een Wajonger en werkt zwart.'