'In onze samenleving ligt sterk de nadruk op ‘jong en dynamisch’ en op het ‘uitstellen’ van ouderdom; joggen, yoga, steps, Zumba fitness, cosmetica: we doen er alles aan om maar niet oud te zijn. Het is blijkbaar belangrijk om jong te zijn en te blijven, zo lang als dat maar mogelijk is. Want ouderdom is niet iets moois of waardevols; nee, ouderdom is sinds kort een ‘ziekte’ (luister maar naar prof. Andrea Maier, VU A’dam), die vraagt om extra onderzoek en behandeling en dus extra geld. Geen beeld dat bijdraagt aan de ‘emancipatie’ van ouderen! 

Ik ben een gelukkig mens. Met 68 jaar een jonge oudere en behorende tot de groep van circa 3 miljoen 65-plussers in dit land. Ik geniet van een relatief goede gezondheid, van een goede, bestendige echtrelatie, van mijn kinderen en kleinkinderen en van de contacten met een (beperkte) groep goede vrienden en familieleden. Financieel en materieel zit ik er goed verzorgd bij.

Ik ervaar het ‘ouder worden’ als iets kostbaars; nieuwe perspectieven dienen zich aan, meer ruimte ook voor het spirituele of transcendente. Dit betekent overigens niet dat ik vrij ben van angsten. De angst voor het ouder worden, de angst voor de dood, de angst mijn naasten te verliezen, de angst dement te worden, de angst voor decorumverlies. Van tijd tot tijd steken ze de kop op. Een redelijke mate van mentale flexibiliteit en optimisme winnen het gelukkig nog steeds van een lichte neiging tot depressie en dempen de invloed van genoemde angsten, waardoor ik volop kan genieten van mijn ‘oude dag’.

Een voordeel van ‘ouder worden’ is, dat je door de jarenlange ervaring steeds beter leert omgaan met tegenslagen. Hiervoor bestaat geen kortere weg. Ik heb het gevoel met beide voeten redelijk stevig op de grond te staan. Ik lijd dan ook een relatief relaxed bestaan; ik geniet van mijn kleinkinderen, van het reizen, van het lezen en studeren, het najagen van lang gekoesterde dromen en van het wat voor anderen kunnen betekenen, me inzetten voor anderen. Ik geniet van langjarige vriendschappen en ervaar die ook als een krachtig bastion tegen de diarree van meningen uit de ‘jonge, dynamische’ wereld van de social (en andere) media.

Het me actief kunnen inzetten voor anderen ervaar ik – ook voor mijzelf - als een krachtig wapen tegen het gevaar van ‘vereenzaming’. Ik heb niet de ambitie, noch de power om de wereld te  veranderen, maar draag graag bij door het inzetten van mijn talenten. Ik geloof sterk in de organisatie van platforms van en door ouderen (met ondersteuning van betaalde professionals), gericht op het bijbrengen en onderhouden van de ‘levenskunsten’ in de meest brede zin van het woord (muziek, podiumkunsten, beeldende kunst, filosofie, wetenschap, spiritualiteit). En wat zou het prachtig zijn als het ouderenbeleid van de toekomst zou kunnen profiteren van een krachtig ‘jongerenbeleid’, waarin meer aandacht voor diezelfde ‘levenskunsten’.

Concluderend:

• de levensfase na je 65-ste is iets kostbaars;
• ouderen kunnen ouderen helpen bij de 'levenskunsten (met steun van betaalde, jonge professionals);
• versterk de solidariteit tussen jongeren en ouderen (in uitwerking nieuwe pensioenstelsel, zorgstelsel et cetera).'