Tonny Klomp: 'Samen met mijn vrouw Betsie heb ik altijd in Eerbeek gewoond. We hebben een heel actief leven geleid. Ik heb mijn leven lang hard gewerkt. Eerst bij mijn vader op de boerderij, later heb ik negen jaar gewerkt in de papierindustrie en vervolgens heb ik als chauffeur gewerkt bij een wasserij. Ik zorgde voor het vervoer van het wasgoed van verpleeg- en ziekenhuizen naar de wasserij. Daarnaast zat ik ook lang in het bestuur van de vakbond en was ik actief betrokken bij de plaatselijke voetbalclub.'

Betsie Klomp: 'Tot ons huwelijk heb ik in de kraamzorg gewerkt. Toen onze zoon 2½ jaar was hebben wij hem naar de peuterspeelzaal gedaan. Daar heb ik toen 12½ jaar als vrijwilliger gewerkt. Vervolgens was ik 25 jaar als vrijwilliger actief bij de Zonnebloem. Toen mijn man ziek werd ben ik hiermee gestopt. Mijn man had last van chronische bronchitis en hartfalen.'

Tonny Klomp: 'Op dit moment wonen wij in een seniorenwoning, in de buurt van onze twee getrouwde kinderen en onze vier kleinkinderen. Anderhalf jaar geleden hebben wij op aanraden van de medisch specialist onze koopwoning, waar wij 51 jaar hebben gewoond, verkocht en hebben wij de stap gezet naar deze seniorenwoning. Het verkrijgen van een urgentieverklaring was niet gemakkelijk, wat een bureaucratie! Maar toen we de verklaring eindelijk hadden, kwamen we vrij snel aan deze woning. De seniorenwoning ligt vlakbij ons oude huis, maar in een andere buurt.'

Betsie Klomp: 'Achteraf denken mijn man en ik allebei dat wij deze stap eerder hadden moeten zetten, want deze ruime, gelijkvloerse woning, bevalt ons uitstekend. Maar wij missen de gezelligheid van ons oude buurtje wel! Het is moeilijk om weer nieuwe contacten te leggen: het zijn voornamelijk jonge gezinnen die wel vriendelijk zijn, maar erg druk zijn met hun eigen leven. Er is geen tijd voor een praatje op straat of een kopje koffie thuis.

Gelukkig is het contact met de kinderen en de kleinkinderen heel goed. Wij zien elkaar geregeld. We zijn ook allebei nog steeds heel actief.'

Tonny Klomp: 'Ik zing een paar keer per week in een kerkkoor. Daarnaast biljart ik en bezoek ik af en toe een wedstrijd van de plaatselijke voetbalclub. Ook ben ik zo’n zeven uur per week actief als vrijwilliger bij Handzaam, een vrijwilligersorganisatie die mensen vervoer biedt.'

Betsie Klomp: 'Ik ben ook vrijwilliger bij Handzaam. Daarnaast ben ik geregeld achter de computer te vinden, ga ik kaarten bij de plaatselijke voetbalclub en speel ik rummikub bij een seniorenclub. Verder houd ik ook van handwerken, puzzelen en lezen.  Mijn man en ik vinden het heerlijk om samen te fietsen, met een elektrische fiets is dat goed te doen. Maar vanwege de fysieke beperkingen van mijn man kan dat alleen bij gunstige weersomstandigheden.'

Tonny Klomp: 'Mijn vrouw en ik hebben onze bedenkingen over de inzet van vrijwilligers. Deze zijn steeds moeilijker te krijgen. Dat zie je bijvoorbeeld bij de voetbalclub, waar jongeren graag willen voetballen, maar waar het moeilijk is om mensen te vinden voor de vele vrijwilligersklussen.'

Betsie Klomp: 'En bij Handzaam kunnen alleen vrijwilligers worden ingezet die over voldoende vrije tijd beschikken. Om die reden zijn ook daar de meeste vrijwilligers gepensioneerd. Dat baart ons wel zorgen.'

Tonny Klomp: 'Wij hebben ons een leven lang op vele manieren ingezet voor de samenleving en wij vinden het tijd worden om dit stokje nu over te dragen aan de volgende generatie. Je krijgt nergens geen mensen meer voor, dat vind ik heel triest.'

Betsie Klomp: 'We kunnen ons op dit moment nog goed samen redden. Ook financieel gaat het prima. Maar als wij in de toekomst huishoudelijke hulp nodig zouden hebben, dan denken wij niet dat wij die hulp zomaar zullen krijgen.'

Tonny Klomp: 'Ik heb verhalen gehoord van mensen in het dorp, dat je die hulp niet zomaar krijgt. Verpleging en verzorging is geen probleem, die hulp krijg je wel. Mocht er huishoudelijke hulp nodig zijn dan zou ik die hulp niet aan onze kinderen willen vragen. Die hebben het al druk genoeg.'

Betsie Klomp: 'Daar denk ik anders over! Ik zou wel eerst onze kinderen om hulp vragen, tegen betaling dan. Ik wil de kinderen niet passeren. Mochten de kinderen geen huishoudelijke hulp kunnen bieden, dan denk ik dat we bij de gemeente op een wachtlijst zullen komen te staan.'

Tonny Klomp: 'Ja, dat verwacht ik ook! We hopen allebei dat we samen nog lang thuis kunnen blijven wonen, eventueel met ondersteuning. En als we het thuis helemaal niet meer redden, dan hopen wij terecht te kunnen in het plaatselijke verpleeghuis.'

Betsie Klomp: 'Maar we maken ons hier geen zorgen over, we laten het op ons af komen. Want ik wil wel honderd jaar worden!'