'Mijn naam is Ap Vink. In september word ik 92 jaar. Ik ben priester in de orde van de kruisheren. Vroeger was ik docent muziek op het vroegere Kruisherencollege in Uden - nu heet dat het Udens College. Ik woon in Huize St. Jan van Brabantzorg in Uden. Lange tijd heb ik in het klooster van de kruisheren gewoond. Maar daarna ben ik buiten het klooster op een eigen flat gaan wonen.'

Wanneer is een dag voor u een mooie dag?

'Geweldig mooie dagen zijn er niet meer. Daar ben ik te ziek voor. Toch ben ik wel tevreden, ook al zijn de dagen soms lastig.'

Wanneer bent u trots op uzelf?

'Er zijn nog wel dingen waar ik tevreden over ben, maar ik kan nu niet meteen een voorbeeld noemen.'

Op dit moment in het gesprek komt een vriendin (Rita) binnen. Ze heeft een nieuwe puzzel van 1000 stukjes meegebracht. Meneer Vink is daar zichtbaar blij mee.

'Daar kan ik mijn dag weer een beetje mee vullen.'

'Het personeel in het verzorgingshuis zorgt goed voor me. Maar omdat ik steeds minder kan, worden de leefomstandigheden steeds minder. Daar valt echter niets meer aan te veranderen.'

Het liefst was Ap Vink op zijn flat blijven wonen, maar dat was op een gegeven moment niet meer mogelijk. Daarna is hij steeds meer afhankelijk geworden van de hulp van anderen. Momenteel wordt hij volledig verzorgd. Dat doet pijn, maar dat neemt niet weg dat hij tevreden is met de omstandigheden waarin hij nu woont.

 'Het huis is goed, maar mijn situatie is gewoon moeilijk. Ik tevreden met de hulp die ik krijg. Het hoeft niet beter.'

Meneer Vink is erg aan huis gebonden. Dat vindt hij niet fijn. 'Maar dat wil niet zeggen dat alles moet veranderen. Deze huizen moeten voor iedereen beschikbaar blijven die dat nodig heeft. 'Het mag niet minder worden, want dan word ik nog meer beperkt. Bij alles wat voor mij moeilijk is, biedt deze manier van wonen nog de beste kansen. Het is goed zo, maar het mag niet minder worden.'

Voor zijn verzorging is de heer Vink aangewezen op de professionals van het verzorgingshuis. De regelmatige bezoeken van zijn vriendin Rita helpen hem wel degelijk om de tijd aangenamer te maken. Hij is ook blij met de dagelijkse contacten met enkele medebroeders vanuit de Kruisheren gemeenschap.

​Heeft u dromen of plannen voor de toekomst?

'Dikwijls heb ik ernaar verlangd om dood te gaan. Elke dag is maar hetzelfde, en dan wordt het saai. Maar ik heb me erbij neergelegd. Het zal gaan zoals het gaat. Ik ben er niet bang voor, maar het hoeft niet sneller te komen. Ik heb een mooi leven gehad. Vroeger was het mooier dan nu, want afhankelijk zijn is niet fijn.'

Zijn er zaken waar u zich zorgen over maakt voor de toekomst?

'Ik maak me geen zorgen meer over de toekomst. Ik heb geen toekomst meer. Ik wacht rustig af wat er gaat gebeuren en daar ben ik tevreden mee. Het nieuws uit de krant volg ik wel, maar het zal weinig invloed meer hebben op mijn leven.'

Als er iets was wat u kon veranderen in Nederland met betrekking tot de zorg voor ouderen, wat zou dat dan zijn?

'Het is wel goed. Mijn persoonlijke omstandigheden maken dat ik niet veel meer te wensen heb. Ik loop naar het eind van mijn leven. Met alle beperkingen die daar bij horen. Ik ben erg afhankelijk, maar ik heb een goed leven gehad met alle goede en minder goede momenten. Het is goed zo. Er zijn een heleboel lieve mensen die goed voor mij zorgen. En daar mag niet op beknibbeld worden.'

Rita geeft aan dat meneer Vink nog heel veel naar klassieke muziek luistert.

'Ja muziek dat is heel belangrijk. Daar luister ik elke dag naar.'

De ogen van meneer Vink twinkelen als hij zijn mooie geluidsinstallatie en zijn verzameling cd’s laat zien.