'Het zal u niet onopgemerkt gebleven zijn dat de ouderen -in aanloop naar de verkiezingen - in de pers en van de politieke partijen veel aandacht krijgen. Deze aandacht is niet altijd even postief; termen als demografische tijdbom, rupsje-nooit-genoeg en niet productieve verspillers zijn niet zeldzaam. Bij één pensioenfonds kwam ik zelfs de term overlevensrisico tegen.

Het is dan ook niet voor niets dat belangenpartijen als 50+ fors groeien en hiermee deel gaan uitmaken van een mijns inziens verouderd politiek systeem.

Over een alternatief hiervoor zou ik graag wat willen filosoferen. Het huidige politieke systeem stamt nog uit de tijd dat directe communicatie tussen grote groepen burgers en de uitvoerders van de door hen gegeven opdrachten (via een volksvertegenwoordiging) moeizaam ging. Met de modern communicatiemiddelen is dat geen problem meer.

Dit systeem heeft in deze tijd geen reden tot bestaan meer en zou zo snel mogelijk vervangen moeten worden door een referendumsysteem, niet alleen raadgevend, maar ook wetgevend. Hierbij moeten de politieke partijen (die in feite allemaal regentesk gedrag vertonen) opgeheven worden en zo nodig vervangen worden door colleges van deskundigen en adviseurs zonder macht (die ligt immers bij de bevolking).

In de overgangsfase van het huidige politieke syteem (parlementaire democratie) naar de referendumdemocratie kan er dan nog een partijloos parlement functioneren van persoonlijk  gekozen vertegenwoordigers met een gemiddelde leeftijd die gelijk is aan de gemiddelde leeftijd van de kiesgerechtigde bevolking, met een maximale zittingsduur van bijvoorbeeld 4 jaar. In deze periode zullen de de vertegenwoordigers voor de verkiezingen natuurlijk nog wel aangeven wat voor hun belangrijke punten zijn.

Het gevaar bestaat natuurlijk dat in zo’n systeem de numerieke meerderheid (te) veel macht krijgt, maar zij komt in ieder geval aan bod gedurende de gehele periode tussen twee verkiezingen in - in tegenstelling tot in het huidige systeem waar de vertegenwoordigers theoretisch hun eigen stem kunnen uitbrengen maar in de praktijk zich vrijwel altijd (moeten) conformeren aan het partijstandpunt dat vaak ook nog tot stand gekomen is zonder de leden van de partij hierover mee te laten beslissen. Op deze manier komen zowel de ouderen als de jongeren aan bod als zij daadwerkelijk, na een grondige afweging van de argumenten, verkregen door een goede voorlichting, hun stem uitbrengen.

Het lijkt me een goede zaak dat het landsbelang niet meer in handen is van de partij-elite van welke partij dan ook.'